Een tafel met een tuin erop. Beter gezegd: een enórme tafel met een mini-tuin erop. Die staat middenin een van de studio’s bij de Posta Sound for Picture in Amsterdam, sinds ongeveer een maand nu de homebase van de FilmForward Vrijplaats. Die tafel is enorm omdat er 10 mensen op 1,5 meter afstand van elkaar aan moeten kunnen zitten en werken. Maar zelfs op zo’n grote tafel ziet het landschap dat Art Director Arne Leddy er deze zomer op heeft aangeplant toch nog klein uit. Dat komt door alle miniboompjes die er groeien. Vanuit ons menselijke perspectief, en zeker in verhouding tot die ver van elkaar geplaatste stoelen, klopt er iets niet.
De Vrijplaats is een van de activiteiten die FilmForward dit jaar in z’n pilotfase mag uitvoeren. Vroeger waren en Binger en de Sandberg@Mediapark – Masterclass voor mediamakers. En als er een ding was waar alle working professionals op het gebied van film en audiovisuele media die we eind vorig jaar in de aanloop naar FilmForward consulteerden behoefte aan hadden was het wel ruimte om eens wat langer ongestoord aan een onderzoeksvraag te werken. Vragen ter verdieping van hun eigen professionele praktijk, of onderzoek waar binnen de bestaande trajecten, die toch vaak een productie als einddoel hebben geen mogelijkheden meer voor zijn. Een residency, of atelier, zoals dat bij buitenlandse voorbeelden zo mooi heet. Maar dan aangevuld met seminars, inspiratiessies, en intervisierondes om ook met en van elkaar te kunnen leren.
Om de geweldige groep filmmakers, multimediakunstenaars, geluidsonderzoekers, acteurs, storyboarders en fotografen, theatermakers die mede-curator Rogier Klomp en ik deze zomer uit bijna 80 aanmeldingen konden selecteren niet alleen een plek te geven om dat onderzoek uit te voeren, maar ook een landschap om in te verdwalen en vol nieuwe ideeën terug te komen, lieten we ons inspireren door de korte film Goodbye Uncanny Valley van de Britse multimediakunstenaar Alan Warburton. Warburton laat daarin zien hoe het film- en medialandschap eruit ziet nu steeds meer producties voor het verfraaien van hun werkelijkheden vertrouwen op digitale hulpmiddelen. De wereld van het realisme en van de CGI groeien steeds dichter naar elkaar toe. Maar: ‘goodbye uncanny valley’ stelt hij. Hoe kan de ‘nieuwe wildernis’ eruitzien? Het niemandsland wat aan de grenzen van de geldende esthetische normen ontstaat en bestaat?
Tijdens de Vrijplaats nemen we die vragen mee, of we nu een stadwandeling door de Houthavens maken, ons afvragen hoe het op de zeebodem klinkt of wat een artificial intelligence denkt. Terwijl onze gedachten woekeren en de meest fantastische groeisels voortbrengen, gaat het met die plantjes op tafel niet zo goed. Door reisbeperkingen zijn we minder in die Hof van Eden dan we zouden willen. De nieuwe wildernis is momenteel tamelijk digitaal. We zijn allemaal nieuwsgierig wat die ongetemde natuur op tafel gaat doen als we er even wat minder naar omkijken. Er zijn onlangs al wat Lego-poppetjes gesignaleerd.
Dana Linssen
Foto: Anas Khatib