Hans Slabbekoorn behaalde zijn BSc en MSc aan de Universiteit Utrecht en promoveerde in 1998 aan de Universiteit Leiden. Hij vertrok voor een postdoc van vier jaar naar San Francisco, Californië en keerde terug naar Leiden voor nog een postdoc van drie jaar om assistent-professor te worden in 2004 en universitair hoofddocent in 2012. In de loop der jaren heeft hij gewerkt aan de evolutie van dierensignalen en omgeving selectie druk bij vogels in Afrika, Zuid-Amerika, de VS, China en Europa.
Het afgelopen decennium is hij verder gegaan met werk aan antropogene geluidsoverlast en mogelijke effecten op vogels, zeezoogdieren, vissen en ongewervelde waterdieren. In 2004 was hij co-auteur van een boek over ‘Nature’s Music. De wetenschap van vogelgezang ”en in 2018 was hij co-auteur van een boek over de“ Effecten van antropogeen geluid op dieren ”. Momenteel werkt hij aan geluids- en fijnstof verontreiniging op vogelgezang en het belang van onderwatergeluiden in rivieren, rond offshore windparken en in de diepzee.
Hans Slabbekoorn was spreker tijdens de Vrijplaats 2020 – De Nieuwe Wildernis.